De avond verliep voor mij eigenlijk zoals elk Oude Meesters Treffen. Ik meldde me bij de captain van het team waar ik volgens Rugby Nederland voor zou moeten uitkomen en eindigde als captain van het andere team. Maar genoeg over mij.
Een oranje-groene wedstrijd in Rotterdam. Das niet zo vreemd, tenslotte de kleuren van RRC sinds 1940 en de bezoekende Hookers van Holland (dank Eric van der Zande voor deze naam) dragen een oranje en een groene sok, daar is niets in veranderd. Maar nee, afgelopen zaterdag speelde ‘Oranje’ tegen ‘Groen’. Als ik het me goed herinner speelden in Oranje de Old Boys van RRC, de mannelijke Old Suckers van HvH, monumentje ik pak even de teamfoto erbij, drie Eilanders, een verdwaalde Hagenees en Arjen van de Evergreens. Team Groen(-blauw) bestond uit de Glorianen, de enige vrouwelijke Hooker, een ex-Basset, drie Spartanen en de Koning van de Veteranen Bob King namens RC Delft, wat je zegt een gemêleerd gezelschap. Waarom zo weinig Evergreens en Glorianen? Er bleek een inhaalwedstrijd tussen de Batavieren (Gouda 2) en Delft 2 op zondag gepland te staan. Gouda had een scheidsrechter geregeld, maar er werd nogal geheimzinnig gedaan dat hij omgekocht was met beloftes van een taxi en liters alcohol. Gelukkig bleek het Appo te zijn en waren we dus in goede handen.
We lieten Engeland – Wales voor wat het was en trokken de verbanddozen in de kleedkamers open om de ledematen te zekeren en er werden complimentjes, sneren en shirts uitgedeeld. Vincent was alweer druk bezig met het opzetten van de eerste rij en de rest van de pack om hem te ondersteunen in de scrum, spelers riepen ‘hier’ en ‘yo’ als en om een center, fullback o.i.d. werd gevraagd en nadat Oranje 24 spelers had en Groen 12 wisselden Khalid, Céline en ik van kant en sloten de twee andere Spartanen ook bij ons aan en hadden we ineens zelfs twee reserves. Het gemis van de gebroeders Winkels zorgde voor chaos in de driekwarters bij ‘Groen’ en ‘Oranje’ wist al snel te scoren. Appo had zijn handen vol aan een paar nieuwelingen die alles deden wat Nigel Owens en de andere rugbygoden verboden hebben. Maar we schakelen even over naar Ivo de fotograaf;
“Ouwe mannen, jonge knurften. Wat maakt het uit. Een ‘mopperkontje’ die nog meer de kneepjes van het tackelen wil leren, een beginneling die ondersteboven wordt gelopen, een ouwe pik die verkeerd op zijn schouder landt, een dame die haar mannetje staat, een ref die ook zijn best doet, een fullback die bijna met 40 km/u een bal ving, een winger die het spel steeds beter begrijpt en daardoor ook groeit, een line out met een springer die 10 minuten in de lucht bleef hangen, een center die een kleine vete had.” (Tjezus, wat een zin, red.)
Ik pak het weer op met fantastisch lijn spel dat een toeschouwer de volgende zin ontlokte, “Er waren wel wat kippenvelmomenten door aanvallen die ik bij de Six Nations nog niet heb gezien.” En ja waarde lezer aan beide kanten kregen de wingers regelmatig de bal en niet omdat ze na de conversie de bal mochten ophalen, nee er werden gewoon lijnen uitgespeeld. Dat leverde voor Koen (Eilanders) en André (Sparta) try’s op in hun debuutwedstrijd. De Hagenees bleek een doldrieste stier en kreeg het aan de stok met Khalid, niets nieuws en toen onze knuffel Marokkaan een try scoorde hoorde je hem niet meer. Saskia en Céline maakten geweldige tackles voor ‘Groen’, Jeroen bleek de langste fly-half ooit op de Nederlandse velden voor ‘Oranje’ en Appo gaf nog maar eens een penalty omdat iemand op zijn knieën meende de bal uit een ruck te pakken. Ik liet me door Joeri in de luren leggen bij zijn terugkeer naar RRC. Ondertussen helemaal thuis in Breda, shit vergeten te vermelden dat er een BRC’er het Karneflap links had laten te liggen om mee te spelen, bleek hij zelfs het vorige clubhuis van zijn oude liefde niet te hebben meegemaakt. Dat kan toch alleen maar bij de Oude Meesters Treffen.
Gert-Jaap en ik waren blij dat Bob meespeelde met zijn 82 jaar want dan voelen wij ons nog jong. Willie ging als een beest te keer en beloonde dat met een try. Na twee keer twintig minuten was ik op, want 60 wedstrijden per jaar fluiten weegt dus niet op tegen rucken en tackelen. Maar de meerderheid wilde nog wel dus we plakten er nog tien minuten aan vast en knalden nog even de oude en jongere lichamen tegen elkaar totdat ‘groen’ scoorde en wij enthousiast riepen dat het de ‘Golden Try’ was, tot ongenoegen van Vincent. André liep een ‘Zumba’, bij de Eilanders doen ze daar sinds het afscheid van de vorige voorzitter niet meer aan 😉 en het talrijke publiek bedankte de spelers met een daverend applaus. Toen dook iedereen onder de douche of op de barkruk. Afijn, na het afspoelen en de eerste koude kletsen bleek de ‘winnende try’ niet nodig te zijn geweest want ‘Groen’ bleek ‘Oranje’ met 25 tegen 24 verslagen te hebben.
Het eten door Pieter en Sebas was voor iedereen vegan, ik voelde de messen in mijn rug, maar tot algehele opluchting van velen bleek het Rotturrrdamse humorrr. Ik heb overigens wel heerlijk gegeten en de rest ook, dus complimenten aan de koks en het barpersoneel natuurlijk. De foto’s zijn van Ivo Groeneveld waar voor dank en er komen er nog meer. O ja en waar is die beker nou voor de mooiste actie? Michiel van de Bovenkamp belooft al vijftien jaar dat hij weer gaat meespelen met de Glorianen, maar nu waren Timmieeeee en Sas getuige toen hij het tegen mij zei, dus volgende keer Boov als fly-half.
Op Oude Meesters en Nieuwe Vrienden, Proost!
Doedelzak
P.S: De volgende ochtend werd ik niet alleen met een gruwelijk pijn in mijn rug wakker, maar ook met het bericht dat Batavieren – Delft 2 was afgelast. Balen, anders hadden we misschien wel gewoon drie volle teams gehad. Hopelijk bij De Hookers van Holland dan maar op zaterdag 6 april.
P.P.S: Enkele opmerkingen de volgende dag wil ik jullie niet onthouden. “Ik heb een coolpacksuit.” “Ik leef vandaag op paracetamol.” Appo bleek 4,234 kilometer te hebben gelopen en 3,25 liter vocht te hebben verloren die Dennis Piet dan weer zei te hebben aangevuld met bier. Het was weer ouderwets.
Veteranenrugby.nl wordt gesponsord door:
Recente reacties